آغازین سخن‏

قرآن کریم کامل‏ترین کتاب آسمانی است که از سوی خداوند متعال بر پیامبر هادی‏ علیه السلام نازل شده است. تاریخ نشان می‏دهد که مسلمانان صدر اسلام به رغم برخورداری از فصاحت و بلاغت بالا و آگاهی از معانی واژگان و قراین مربوط به آیات، در بسیاری از موارد از فهم حقیقی آیات ناتوان می‏شدند و از حضرت محمدصلی الله علیه وآله سؤال می‏کردند. پیامبرصلی الله علیه وآله هم طبق وظیفه الهی و رسالت خطیری که بر عهده داشت، برای آنان تفسیر می‏کرد. لذا آن حضرت تمام معارف قرآن را برای حضرت علی ‏علیه السلام بیان کرد و به مسلمانان وصیّت نمود که قرآن و تفسیر آن را از اهل بیت ‏علیهم السلام بیاموزید و سعی نکنید چیزی به آنان یاد دهید، زیرا آنان از شما آگاه‏تر هستند.

هم‏چنین حضرت علی ‏علیه السلام فرمود: «هذا القُرآن انّما هو خطٌّ مستورٌ بینَ الدَّفَّتینِ لا ینطقُ بِلسانٍ و لابُدّ له مِن ترجمانٍ... فنحنُ أحقُّ الناسِ به...».

«این قرآن خطی است نوشته شده که میان دو جلد پنهان است. زبان ندارد تا سخن بگوید و نیازمند کسی است که آن را ترجمه کند و ما امامان معصوم برای تفسیر و ترجمان قرآن از همه مردم سزاوارتر هستیم».

پیشوای ششم امام صادق‏ علیه السلام ضمن گفتار روشنگرانه که در مورد اهل بیت‏علیهم السلام فرموده است، به این نکته اشاره کرده و می‏فرماید: «نحنُ تراجمة وحیِ اللّه». «ما مترجمان وحی الهی هستیم».

بنابراین ائمه اطهارعلیهم السلام، هم بر حقایق قرآن احاطه دارند و هم مترجمان و بیان‏ کنندگان واقعی آیات آن می‏باشند.

با توجه به نکات فوق، در این نوشتار سعی شده است که برخی نکته‏ های تفسیری و مفاهیم قرآنی از سیره و سخنان پیشوایان معصوم‏ علیهم السلام شرح داده شود.

متن کامل مقاله ها را از پیوست دریافت کنید